Straten genade.
Een vertaling – een gedicht – op de tekst van Peter Gabriël’s Mercy Street. Dat op zijn beurt weer een reactie is op een gedicht van Anne Sexton. Een triest verhaal van zelfmoord, in sterke muziek gehuld.
Mijn gedicht gaat ook onder water en roept “Genade”!
,
(lees en luister/kijk),
‘
Kijkend over lege straten, ziet zij enkel
dromen die vaste vormen-
dromen die werkelijkheid werden
,
Gebouwen, wagens – ooit
waren zij slechts een droom
in iemand’s hoofd
,
Ze ziet het gebroken glas – de stoom
Ze ziet het gebroken glas – de stoom
ze ziet een ziel – zonder lek
in naad of zoom
,
Leg de boot in het water
Leg de boot in het water
duister – leg de boot in het vloeien
wacht tot het duister komt
,
Nergens in gangen stegen
Nergens in gangen stegen
bleekgroen en grauw – nergens
in stad of wijken
in daglicht vol kou
in het midden van alles – niets-
zo levend alleen
woorden stutten als breekbaar been
,
Dromend van straten genade
Dromend van straten genade
draag je je binnenste buiten
zoek je genade – in papa’s omarmen
,
Papieren sjorrend uit lades, die openen met gemak
Papieren sjorrend uit lades, die openen met gemak
uit de donkerte getrokken, woord na woord
al het verborgene te biechten
in een warm fluwelen hok
in een warm fluwelen hok
aan de priester, aan de dokter
die kan omgaan met de schok
,
Dromend –
Dromend –
van de tederheid, dijen
die zacht trillen
van het kussen van haar lippen
,
Dromend van straten genade
Dromend van straten genade
te zien dat tekens en bakens zijn verzet
zoek je genade – in papa’s omarmen
,
Met vader buiten in de boot
Met vader buiten in de boot
het water te begaan en te betreden
in golven van zeeën – late
genade,
genade,
,
Breekt wat braak ligt open 