Rob Haster Fotografie, Gedichten, Kunst, Mens zijn, Verwondering

Lijnen van Jij

Dank jullie wel voor de leuke en lieve reacties! Mijn derde bundel is er. “Lijnen van Jij” is te koop. Aangezien mijn drukker (Probook) geen verbinding heeft met het Centraal Boekhuis, ligt de promotie helemaal bij mijzelf.
De bundel is bij mij voor 12,50 te bestellen, daarvoor heb ik een nieuwe website/blog gemaakt. Kijk daar maar eens rond, Welkom!
De bundels zijn in Gouda ook beschikbaar bij boekhandel Verkaaik en boekhandel Smit.

Rob Haster Emozaiëk, Gedichten, Mens zijn

Ze zijn er

Ze zijn er!
in gedroogde inkt
een pallet kwetsbare woorden
die bedekken en in dezelfde adem
ontkleden tot ik
als vlinders tussen de bladzijden
opvlieg en in ogen verdwijn
,
Ik heb gebladerd
door de maanden
veegde wat hoopjes en stukjes
zelf bij elkaar-
ik ben rijker geworden en armer
en wil graag zeggen
ze zijn er,

(en al heel gauw zijn ze te bestellen en te koop, dat laat ik snel weten)
,

Rob Haster Eenzaamheid, Emozaiëk, Gedichten, Geschiedenis, Mens zijn, Muzaïek, Water

Mercy Street

Straten genade.
Een vertaling – een gedicht – op de tekst van Peter Gabriël’s Mercy Street. Dat op zijn beurt weer een reactie is op een gedicht van Anne Sexton. Een triest verhaal van zelfmoord, in sterke muziek gehuld.
Mijn gedicht gaat ook onder water en roept “Genade”!
,
(lees en luister/kijk),
‘

Kijkend over lege straten, ziet zij enkel
dromen die vaste vormen-
dromen die werkelijkheid werden
,
Gebouwen, wagens – ooit
waren zij slechts een droom
in iemand’s hoofd
,
Ze ziet het gebroken glas – de stoom
ze ziet een ziel – zonder lek
in naad of zoom
,
Leg de boot in het water
duister – leg de boot in het vloeien
wacht tot het duister komt
,
Nergens in gangen stegen
bleekgroen en grauw – nergens
in stad of wijken
in daglicht vol kou
in het midden van alles – niets-
zo levend alleen
woorden stutten als breekbaar been
,
Dromend van straten genade
draag je je binnenste buiten
zoek je genade – in papa’s omarmen
,
Papieren sjorrend uit lades, die openen met gemak
uit de donkerte getrokken, woord na woord
al het verborgene te biechten
in een warm fluwelen hok
aan de priester, aan de dokter
die kan omgaan met de schok
,
Dromend –
van de tederheid, dijen
die zacht trillen
van het kussen van haar lippen
,
Dromend van straten genade
te zien dat tekens en bakens zijn verzet
zoek je genade – in papa’s omarmen
,
Met vader buiten in de boot
het water te begaan en te betreden
in golven van zeeën – late
genade,

,

Rob Haster Emozaiëk, Gedichten, Kunst, Mens zijn, Natuur, Samenhang, Verwondering, Zee

Daar bestaan we

….in vriendschap….
(op werk van Linde Faas  “De jongen en de walvis”),

,
Daar bestaan we
in gedeeld verwonderen
met vleugels in onze ziel
en veren aan onze stilte
,
Vriendschap-
een zwerm verbonden gedachten
die momenten samen
dansen wenden keren volgen
elkaar in de ogen
houden – vertrouwen
,
Daar bestaan we
ademloos deinend in eindeloos
zo klein zo verschillend zo één
zo samen zo groots,

,