Een gedicht op een sublieme foto van Jaap van den Berg gemaakt van de kustlijn bij het Zeeuwse Vrouwenpolder/Oranjezon. (klik er even op om de golvend dansende details te zien) …..
Jouw getijden strelen
de naaktheid van
mijn kristallen huid
jouw lijnen omvangen
mijn heuvels en dalen
en open stromen -zout
verlangen – beweeg
om mij – in ritmisch ruisen
ik tintel de weerklank
waar jij mij raakte
ik koester het leven
dat jij mij reikt
kom zee -en vloed mij
de rimpels verwaaien
golven wij samen
in ons omarmen
verzanden wij -in
elkaar
de duinen dromen ons,
,
,
,
,
