Een gedicht van een jaar geleden.
Een tijdloos werk van de Goudse Mieke de Haan.
Ze horen bij elkaar.
Zie het – als een soort welkom …..
,
In mijn kleine blinde letters
wonen grote dromen
en wind -die hen misschien
nooit wekt
,
In mijn kleine kapitalen
staan mijn armoede
en rijkdom zij aan zij
ze zwijgen
,
totdat jij -die mij leest-
ze laat spreken -je eigen
luiken opent
adem en leven schept
,
in vensters en letters
de stilte verscholen
heet ik jouw ogen
welkom, we zien elkaar nu
,
oneindig dichtbij,
,
,
,
