In het donker
is de stilte van licht een symfonie
in de tranen weerklinken
gesprekken en zinnen
van glimlach en ernst
In de vonken
speelt de vlam met zijn hemel
spreekt hij een ogenblik – zichzelf
parels bewaren wij
tijden van samen
veranderen van vorm
van kaarsvet worden zij
licht
toch nabij,
Bij een intrigerend mooie foto van de Goudse Jaap van den Berg (“één meter Ameland”)
hij sprak mij
in de sporen van wind en getijde
hij liet mij zijn hartafdruk
achter in levenslijnen van zand
en ik ontmoette
verte en nabijheid
het onbereikbaar en onmisbaar
en mijn sporen -zielsafdruk
liet ik aan water en wind
waar de kust mij kostbaar was
laat mij jouw welvingen strelen
tintel fluisterend op mijn huid
woel door mijn haren
proeven wij zout
zonder te gaan zijn wij onvindbaar
zonder – vloed en verhalen
ongekust,
Het eerste deel van het ineen verstrengelde gedicht dat ik voordroeg op de Rederij de Vrijheid op Dichters op Donderdag. Thema van de avond was “Op drift” ….
Ankerloos – wij drijven
blozend op het levend blauw
en ons dromen en verlangen
is al vele mijlen verder
dan het plits plats ritmisch plonzen
van de spanen in ons hand
.
Oeverloos – wij drijven
tussen lijnen ongezien
enkel onze ogen nog de spiegels
waarin tijd en ruimte traag vervaagt
tot het wiegen van de vrijheid
van gedeelde huid
.
Eindeloos – wij drijven
op genade van het strelend blauw
windstil – onze riemen
wachten – ooggetuigen
van ons samengaan
.
Reddeloos – wij drijven
in elkaar gewonnen en verloren
.
de seizoenen
tegemoet,
,
,
Een vers op een slijtende foto op mijn broodtrommel. En een roep tussen de regels…
,
,
hier zaten we
met de zee aan onze voeten
de meeuwen in ons hoofd
een crème-witte bladzij
in een verhaal zonder slot
,
Ik draag het mee
op mijn broodtrommel
van alledag en dauw
waar al die dagen schaven
als zout zand op hout
,
lunch-box van het traag
vergeten -het wier aan onze voeten
in versleten golven gemis
visdiefjes zoeken -onvoldaan
,
de kleuren verbleken
er bestaat geen herinnering
zonder een heden
dus kom,
we moesten maar weer gaan,
,
,
,
Geschreven op een intense foto van de Goudse kunstenares Claudia Huft. En toen vond ik een werk van haar, waarop dit gedicht goed zou hechten …..
Bij een afscheid….
,
,
,
,
Een plein in Gouda. Een bank van samenwerking.
Ontwerp: Mieke de Haan, Vormgeving: Wolkenvanger
Realisatie: Vele handen, Foto: Willem Schouten
Waar wij reizigers zijn
Steentjes zijn wij
puzzelstukjes dag en dauw
wil jij
het heelal met mij delen?
Samen uitzien naar schaduw en licht
van licht dat de jaren onthoudt
en takken dichtbij
De stenen van de stad
zijn gemaakt van adem en tijd
kom – rust met mij
even – zijn wij deel van schaduw
en delen ons licht en verhaal
de tijd verbindt
-vertakt zich in ons samen
en reist mee,
,
,
,
