sWordplay

3-1-2019 On a paintwork from Sandi O’Reilly I wrote this urging wish…

Hi

this is you

these are your tools

a voice to question, express

silence and moods

,

eyes to brush

in depth colors of sea

ears to listen deeper paint

a willing mind to merciful meet

,

hands to care, arms to embrace

so paint

the linen of day

with colorful courage

and being yourself,
,

,

5-10-2016 At a picture from @GilenLinn … the autumn tells the leafs…

Shadowleaf

An instant I floated by

released by my bearing tree

time

asked me to come

-and leave-

catched me in the palms of wind

the whirling existence changed

as time

flows and flows and always again

finds its ground and earth

,

Where I meet the water outside

far from branch and trunk

I see myself a shadow leaf

in wrinkels aging light

and Narcissus’ bright brown locks

-I’m not able to see

,

The clear-sighted stream

streams me to breath

as I gave you a season air

-I still catch the sun!-

the welcome departure is

heartily warm

even when you –as time will tell-

will forget my green

,

An instant

I floated by

and you

set eyes on me,

,,

—–

,

9-2-2016 (bij een verjaardag)

.

Ze koestert de kleuren

van aaneengesloten dagen

schakering van nuances

die de tijd aan tinten geeft

Ze omarmt de warmte van

de mens die in zijn maaksel

vanonder verweerde huid

steeds zijn wezen

woorden geeft,

2-10-2015: CoreClassics is een nieuw format dat het Rotterdams Philharmonisch Orkest dit seizoen neerzet. Een plezierig concept, waarbij het daadwerkelijke concert begint om 21.00, met -zoals ik dat nu heb meegemaakt – in de tijd daarvóór een verrassende ontmoeting met musici, dirigent en een muziekjournalist. Reuze boeiend, omdat de Mahler symfonie van die avond een stuk dichterbij kwam.
De dirigent deze avond , de jonge Robin Ticciati sprak vol passie en poëzie over de symfonie. De cellisten demonstreerden met de dirigent, hoe klankkleuren de emoties kunnen “vertonen” – zelfde noten, ander landschap. De bijzondere uitvoering van Mahler 4 met een sublieme Sally Matthews als sopraan was een kippenvel ervaring.
En ik schreef hierbij.. (met een Van Gogh en het derde symfoniedeel van Mahler 4 🙂 )

Logboek van een luisteraar (1)

.

naarmate de reis volgt

over de papieren partituur

verandert het landschap

.

tussen de maten mateloos

.

liefde verkleurt

naar pijn en

loslaten voelt rood

de schapen worden geschoren

de bladeren dwarrelen

op de vochtige grond

de dauw drupt van de tuba

en harpenwind waait herfst

het landschap ontkleedt zich

.

confronterend schaamteloos

.

tussen de balken

ontspint een verhaal

en ik herken de kleuren van

het mijne

snaren lonken

en ik geef me over

als bladergroen

in de hand van het seizoen

verschrompel in

een regenboog van

hemelse kleuren

waar het zeer het zonlicht ontmoet,

,

31-8-2015: “Van water de druppels” is een nieuwe documentaire van Jeannice Adriaansens over de Zeeuwse kunstenaar Johnny Beerens. Bij een gedicht over de Schelde plaatste ik een foto van een werk van hem.

Jeannice zocht even naar iemand die het in het Bressiaans (uit Breskens) wilde vertalen. En Jan Albregtse, een oud visserman verbonden aan het Visserijmuseum Breskens vertaalde het gedicht als volgt. Een verrijking van mijn gedicht! Dank!

Pelgrim naost de Schelde

lopend nao de bron

kiekend in de rimpels

ongewis wao ’t is begonn

.

de breeje stroom van’t leven

werkend è zwiegend won-der

altied kwetsbaor mao ook dreigend

die ter noa zocht die vond-ter

.

beweging van de vrijheid

het in de weerstand stromen

in gegeven tied tot àn de werkelijkheid

uutmonden van de dromen

.

pelgrim naost het water

tegendraods de paaijen

torens, paoloofden, aovens

bie het getij te raaijen

.

doorwaoder van ’t ondiep water

dàt deu de voortduring diepgang kriegt

stroomt eind’tloos nao de bron bie joe thuus

aor oever die tot in de ruumte riekt,,

,

–><–

Vader gezocht?

Hier zette ik thee

en luisterde naar vader

op een krukje dat kraakte

en putjes maakte in het tapijt

de mint hing in de lucht

ik kon de geur niet pakken

mijn handen grepen in het niets

.

Hier vielen woorden in brokken

klanken zo scherp als scherven

begrijpen deed ik ze niet maar

ze maakten putjes in mijn hart

mijn handen over mijn oren

en moeder troostte

we deelden zachte woorden

en tranen

van onbegrip en angst

.

Hier zette ik thee

en de geur werd grijs,

,

———————–

De oplettende (en kennende) lezer zal het misschien hebben gezien: de ondertitels van de vijf gedichten die ik geschreven heb bij het werk “Symphony in White” van James Whistler zijn de namen van de vijf delen van Symfonie nr. 2 in c ‘Auferstehung’ [1888-1894] van Gustav Mahler. Mijn gedichten een kleine poësymfonie…

“Der Mensch liegt in größter Pein!”

En juist die symfonie wordt donderdag 14 mei 2015 uitgevoerd door het Rotterdams Philharmonisch Orkest als herdenkingsconcert aan het bombardement 75 jaar geleden. De destructieve kracht van de dood en de oproep tot leven.

“Sterben werd’ich, um zu leben”

Met de geschilderde vrouw schilder ik de dimensies van liefde en pijn en uiteindelijk de overgave aan de handen van de schilder. Ook Rotterdam kreeg na het vuur van de dood bloesem op zijn wangen als voorbode van de bloei. Met Mahler en Whistler zeg ik “de dagen zijn mij leven en genoeg”. En herdenk ik de waanzin van de bommen en de levenskracht van een stad.

De vijf gedichten bij Whistler zijn te lezen via deze links:

1. Allegro maestoso

2. Andante moderato

3. In Ruhig fliessender Bewegung

4. Urlicht

5. Im Tempo des Scherzo

—–0—–

30-12-2014 Even een speciaal gedicht met herinnering en verwachting. En gegund! (foto Maaike Hoonhout)

Om even

op je knieën te gaan

ogenblikken stil ontmoeten

Even

deel zijn van

het aanwezig ongekende

wiekenwacht het groene zacht

Om even

kleur en adem

Om opgestaan een glimlach

Om kleur te zijn vandaag,

30-9-2014 De bladeren laten hun takken los, nieuwe tijden zijn als dromen dichtbij… En we wandelen door de wind. Met de “wandelaar”van Van Gogh zet ik mijn gedicht van vorig jaar hier nog even in het licht. Vooral omdat ik mezelf er sterk in herken… (en het nummer van de Daughters of Davis dragen de gedachte)

Waar naar toe

of waarom blijven?

de bladeren achterna

verdwaald verwaaid

in seizoenen hand

Wandelende wortels

winden die de wegen schrijven

zo ver het gezicht, zo na het land

.

Waar naar toe?

verkleefd met nu

verkleur ik aan het heden

verstrengeld in wat ik zaaide

staan mijn voeten lopend stil

Neem mijn hand en laat mij lopen

jouw weten en jouw wenken

zijn mij de weg verschil,

,

26-9-2014: Deze Kus van Auguste Rodin (en het gedicht erbij) verdient het om op een échte pagina te staan.

Even Eden

mijn sterke won zijn hinde

en mijn ritme geef ik

over. Leven aan hem

vertrouwd

mijzelf gegeven

Omarm mij mijn kracht

zijn wij samen

oorsprong oceaan

beken mij

wie je bent

achter de engel

is het eenzaam

ongekend,

3-3-2014. Dit is de laatste week dat Klara Smeets nog Stadsdichter van Gouda is. Komende zaterdag wordt in de Chocoladefabriek uit de drie huidige genomineerden een nieuwe stadsdichter gekozen.
Met het volgende gedicht wil ik even een kleine ode aan Klara weergeven. En in haar het stadsdichterschap zelf. Klara, Dank voor de woorden die je aan Gouda gaf. Schrijf jezelf maar verder!

De dichter van stad en water

opent toegesloten pleinen

vindt woorden in hofjes en stegen

schrijft hun waaier aan verhalen

Tussen de lijnen de poëzie

-van straten en havens, lucht

gevat in gevels en wieken. Verstild

in eeuwenoude talen, alle dag

ze luidt de klinkers van de morgen

.

Ze schrijft de stad naar voren

oogst de rijkdom en de armoe

van zwart en gouden zijden

Ze vult de schuren van ons zien

met dat wat ons zo licht ontgaat

vervlogen droom en tijden

.

De dichter van thuis en water

vaart stadwaarts uit en komt

met verzen weer

De stad bewaakt haar woorden

-vindt slechts in mensen keer op keer

de samenhang geborgen,

,

27-2-2014 De laatste dag van de fototentoonstelling van Maaike Hoonhout in de Etalage van de stad in Gouda. Foto’s met verhalen, reflecties van het alledaagse. Was de expositie al een aanrader, haar website blijft dat! En blokkendozen blijven intrigeren…(een wat ouder gedicht)

Blokkendoos vol verhalen

lijnen van levens

ogenschijnlijk speels verward

stapelbaar, maar los

In de wakkere wereld

van betonnen dynamiek

sluimert in het samen een

ongedeelde eenzaamheid

parallelle werelden onzichtbaar

in universum van grijs en glas

De speler ontraamt de doos

schetst in spel de droom

speelt in de verhalen

vraagt

dromend wakker te zijn

vraagt

met hem

luisteraar en speler te zijn

in blokkendozen vol

verhalen,

,

7-2-2014: In het kader van meer kunst op Facebook ontving ik van Sabien de naam Max Lieberman. Die heeft inmiddels al heel wat bij mij losgemaakt.

Bijgaand schilderij “Tuin aan de WannSee” is door hem aldaar geschilderd. Hij en later zijn vrouw werden slachtoffer van de Jodenhaat in de veertiger jaren. En in 1942 was het in hetzelfde gebied bij de WannSee (Bij Berlijn), dat de nazi’s overeenstemming bereikten over hun finale afrekening met de Joden, de “Entlösung”. Een bittere bijsmaak bij een prachtige tuin.

De bomen hier dragen miljoenen bladeren

waarvan in de nerven staat

“Onthoudt”

Deze struiken hier verbergen de toekomst

bloedzwarte aarde

omwoelt door blinde haat

Deze wortels vormen ongezien een “Zie”

het zaad van het verleden

ligt haastig uitgezaaid

-de bijlen op het gras

De bladeren ruisten in de zachte bries

gemaand tot stilte en ze zwegen

wat nog was is weer en nog

spreken stenen de naam

Slechts de bomen breken

gelittekende hoop blijft staan,

.

———

10-12-2013: Bij Marcel Duchamps “Naakt daalt de trap af” (met dank aan @Kunstvandedag)….beelden stapelen zich op. Herinnering aan de toekomst…

Haar. Ieder beeld klamp ik vast

als zand in mijn holle palmen

milliseconde foto’s haarscherpe pijn

ze volgen alle beweging

momenten van liefde, verlangen

even, vastgelegd voor eeuwig

-nabeelden zijn wie ze niet zijn

Gouden kwaststreken schreden

geëtst in een vluchtig zien, jou.

Herinnering roert de fragmenten

schildert de glans van mijn dromen

vrij en verbonden

-karaat van kwetsbare trouw,

,

====

27-1-2014

I introduce this new page in order to put a poem sometimes in some spotlight – to easier link to it 🙂