Op deze pagina zullen woorden vloeien als getijden, stroomt de zee in zinnen en zijn leestekens de paalhoofden om de golvende emoties en verwondering in opslaande strofes te doen opwaaien. Daarbij zal ik mij ook laten inspireren door de website van de Zee Kust. Dat is voor de zee en strandliefhebber zeker een aanrader om te bezoeken!
22-2-2017 Een foto van @DZK_TS Terschelling dus…
Een beeld van een foto van een beeld van verdriet……
,
.
Mijn liefde is van zout
mijn liefde is van golven
ons afscheid een begin
een woestijn van water
.
onder het lot bedolven
mijn liefde is van staren
mijn verlangen is van wind
de einder te bevaren
.
en iedere golf op te tillen
het wrakhout om te keren
alomtegenwoordig blauw
mijn liefde is van zout,
,
,
,
11-5-2016: Bij een foto die ik maakte van de kotter aan de Kattensingel in Gouda. Hij lag er voor mijn gevoel lang.. Draagt een verhaal en… was juist vandaag niet meer daar aanwezig…
EB68
.
EB achtenzestig
aangemeerd
maar niet voor anker
alles van waarde
vindt de aarde
en het water
wiegt en troost
.
en de wind bloost
glimpen weerschijn
op de rustende kotter
licht golvend stromen
en ik met zonneogen
kijk op afstand mee
-even op wacht-
en droom het water
naar de zee,
,
,
,
30-10-2015: Bij een foto van Paul Abspoel (al jaren een inpirerende fotograaf, waar ik graag bij schrijf)
Schijnbaar
beweegt de hemel niet
slechts ik
die rimpels maak, waar
mijn voeten staan
kleur knipoogt de verte
onontbreekbaar licht
puzzelstukje
van het schouwspel
strofe in het gedicht
oneindigheid schildert mij
schaduw
zichtbaar
voor jou ben ik,
,
,
21-10-2015: Weer op Facebook, maar nu een foto van Andreas Dijkstra (een jeugdvriend uit Zeeuws-Vlaanderen, zie hier zijn blog).
Het strand bij Domburg. Op een heel speciaal moment. Met wat woorden van mij erbij.
Ik steel het woord uit de wolken
het vuur uit de hemel en brand
mijn letters – bijna onleesbaar
onuitwisbaar
.
Ik ruik zee, voel de vogels
laag rollende trillers
over drooggevallen zand
roepend van honger en samen
leven het visnet
vrijheid het tij
.
De wind schildert de hemel
met zon gedrenkt penseel
het strand vangt het licht
en weerklank van kleuren
schetst wakend verlangen
naar ruimte die ons
met de stilte verbindt,
,
,
15-10-2015: Op Facebook zag ik een foto van een Duitse mevrouw (Mw. Steingröver) die in hotel de Milliano in Breskens heeft gezeten en vandaaruit de Westerschelde fotografeerde.
Een beeld met schuivende allure.. En ik schreef een gedichtje (en een poging tot een vertaling in het Duits, verbeteringen zijn welkom!)….
Achter de dijk
stromen de gedachten
vliegert de hoop
en manen de golven
tot stilte
-de stilte van dijk
en eeuwig stromen,
Hinter dem Deich
fließen den Gedanken
fliegt einen Drachen
von Hoffnung
und bringen die Wellen
zum Schweigen, zum Stille
die Stille des Deiches
und immer Fließen,
,
,
,
6-10-2015: Een gedicht, geschreven in Zeeuws-Vlaanderen, waar we een weekje waren. Met een foto van Roel van Steinvoorn.
Ik schreef in mijn schrift enkele regels van een ander gedicht…
Hij is thuis
die tussen muren dakloos
zich toch verbonden weet
Humus van de heimwee
.
Met blote voeten
op de humus van de heimwee
(op sterfresten schelpen)
knispert het verleden
onder ons eelt
-knipoogt de herfst
naar de zomer van later
.
De passie poogt ons te wekken
vleugels open te vouwen
naar zon
en onbekende wegen
schreden te zetten
waar het mos houvast
op het pad heeft gekregen
.
Ingekapseld in dadenloze dromen
in woorden zonder klinkers
zijn er geen wegen te gaan
toch
roert er zich iets in ons
fluistert onze naam
zoekt onze durf
om te vinden
vraagt onze moed
te verstaan,
,
,
22-9-2015: Bij een foto, die op Twitter aanspoelde, van Mirjam Bonner- van den Berg (met dank!) schreef ik deze gedachte, hoe het zand de vloed wil vasthouden en verliest….
Getijden dans
.
De wolken verschuiven
traag, de wijzers
verdelen de tijd
van stonden naar staan
van gaan naar gingen
van zingen naar zongen
getijden van zon en
de lonkende maan
.
Zandkorrels omklemmen
het zout in hun hart
weerhouden de vloed
om weer verder te gaan
van ’t zilte naar zilver
van lieten naar laten
onmacht verliest van
de lonkende maan
.
Het afgaande water
tekent golven in zand
herinnert aan deining
aan dromen vervlogen
van wolken tot water
van maan tot de morgen
de dans van de tijd
vraagt een klein eb geduld,
,
,
20-9-2015: (bij een foto van #deZeeKust Breskens) ….
Er is geen zon die afscheid neemt
slechts wij
wentelen ons af
naar het duister
naar
de stilte van lichtloosheid
even rust
een ademteug
hoe even de zon
de zee in slaap
kust,
,
,
19-9-2015. Een gedicht eronder. Maar eerst de schitterende foto van Roel van Steinvoorn (“de Zee Kust“.)…
Breekt wat braak ligt open 
Mooi, diepgaand, herkenbaar voor liefhebbers van strand en zee en prachtige foto’s.