zij is, hij is, jij bent

Een mijmering die ik schreef afgelopen zomervakantie. Een samenkomen van gedachten uit verschillende aanleidingen. Bijna niet anders dan te koppelen aan een werk van Dietske van Winkelhoff (aan wiens werk ik al heel wat gedichten heb verbonden) “Zijn wie je bent”.

Om het geheel compleet te maken heb ik onder het gedicht nog een link toegevoegd naar Capercaillie “Fear a’ Bhàta” (the Boatman). Klik hier even op, om van de melancholie en liefde te genieten.

hij is stilte,

in wie de melodie

van dankbaar klinkt

hij is licht,

in wie het duister

in het maanschijn zinkt

hij is hoop,

in wie de wanhoop

het ongezien vertrouwt

hij is ruimte,

in wie beklemming

door de diepte wordt ontvouwd

hij is heel,

in wie rafels en de gaten

deelgenoot mogen zijn

hij is stem,

in wie het zwijgen

een gelaat verkrijgt

hij is thuis,

die ommuurd dakloos

zich toch verbonden weet

hij is ontmoeting,

in wie het vertrek

een belofte heeft

.

die in het wij een samen vindt

.

hij is melodie,

in wie de stilte

van verwondering zingt,

,

,