Bij psalm 108, waarin de dichter de zon wil wekken met een lied… uiteindelijk de aanwezige afwezige wekt met een vraag om hulp … en de hoop gewekt wordt..
Ik geef toon en klank
aan die ene die allemaal is
die alle melodie en mijn stem is
die de stilte in de wolken
‘t ruisen van het water
en kwaststreken wind
in de bladeren is
.
ik zing en zwijg
de kleine lappendeken die hij groot is
van namen die we geven
tweedehands -een beetje eigen
.
ik beklink de hoop
na de dagen die we verloren
de herkenning die we wonnen
ik betoon de afwezige aanwezigheid
met stilte
.
met haar stilte
kunnen we alle geluid aan,
,
,
,