Een Mahler bij het houtvuur met wat flakkerende woorden. (zeker bij het lezen hiervan even de Mahler pianomuziek aan klikken 🙂 ) Met een foto van Liesbeth Bruyneel …
,
Een tijdje geleden kreeg ik het schilderij van James Whistler “Symphony in white“op mijn scherm (met alweer dank aan Sophie). Mijn interpretatie van het symfonische aspect van het werk wil ik graag in vijf gedichten terug laten komen.
Ik noem ze te samen een “poësymfonie”.
Het eerste deel is de Allegro maestoso.
Bij de vijf delen van de Vijfde symfonie van Mahler -zoals die gisteren en vandaag subliem is uitgevoerd door het Rotterdams Philharmonisch Orkest in de Doelen o.l.v. dirigent Mark Elder – schreef ik gisteren mijn eigen “symfonie gedicht”…
Weer een intrigerend werk via @Kunstvandedag! Het werk is van Gunther Uecker “Weisses Feld“, het gedicht is van mij…
( “Fortunately something always remains to be harvested. So let us not be
idle.” Gustav Mahler)
A certain time ago, I wrote a dutch poem for the conductor Jaap van Zweden, and later on I dedicated that same poem to Yannick Nézèt-Sequin as for their lively emphatic interpretation and leading the Rotterdam Philharmonic Orchestra. In gratitude they deserve. Last week I encountered another very inspiring conductor. One who was able to “translate” the majestous close-to-death Symphony 2 from Gustav Mahler and bring it to the vivid hearts of young musicians (from 13 to 21 years old). The way in which Benjamin Zander speaks of and to his Boston Philharmonic Youth Orchestra was heartily and overwhelming. And this combined with his passion for Mahler (just watch and see this video!!) -which I share with him- was my trigger to make a translation of my original poem, in a way rewriting it.
(voor de vertaling in Nederlands, klik hier)
This one is for Benjamin Zander and the BPYO!
.
De eerste symfonie van Gustav Mahler was oorspronkelijk gecomponeerd als een muzikaal gedicht. In vijf delen met poëtische namen die iets van de ziel van de muziek raakten en die ik in mijn gedicht Dall’Inferno al Paradiso heb verwerkt. De naam van dát gedicht is overigens de titel die Mahler aan het laatste deel meegaf.
Eén van de delen is uiteindelijk uit het muziekstuk gehaald, de naamgeving van de symfoniedelen is vervangen door muziektermen en het aspect “muzikaal gedicht” werd teruggetrokken – door Mahler zelf. Het eruit gehaalde deel heet “Blumine” .. en past mijns inziens voortreffelijk in het geheel… maar ook… de idee past in mijn eerdere verwoording van de symfonie. Daarom. Dit gedicht. Klik eerst even op de link hieronder en luister dan een kleine tien minuten.. en lees ondertussen mijn bescheiden woorden naast zo’n geniaal gevoelig componist.
Teneramente = teder / Andante = langzaam gaand
Vrijdagavond 10 mei: een enerverende avond met een grandioze uitvoering van een grandioze nieuwe compositie van Paul van Bruggen. Daarover schrijf ik later meer. Maar na deze wandeling in tonenvergezichten heb ik genoten van een andere wandeling. Het oorspronkelijk symfonische gedicht van de eerste symfonie van Mahler. Het Rotterdams Philharmonisch Orkest o.l.v. James Gaffigan in de Doelen. Bij die wandeling schreef ik in “symfonievorm” mijn vierdelig gedicht. Klik even op de link hieronder, luister en lees…
En om de Levende te vieren, een stuk van de Tweede Symfonie van Mahler, uitgevoerd door het Koninklijk Concertgebouw orkest… Echt even luisteren!
Een magnifiek concert achter de rug met een fenomenale Jaap van Zweden. Het gevoel dat ik heb van hem, Mahler (5), het Rotterdams Philharmonisch en de Doelen, in woorden vervat.
Daarbij geven de woorden ook mijn eerbetoon aan Yannick Nézet-Séquin weer, de huidige dirigent die het Rotterdams Philharmonisch op mooie hoogten brengt.
,
Vrijdagavond 2 maart. De vijfde symfonie van Mahler wordt uitgevoerd onder leiding van Jaap van Zweden. Een brok muziek uit 1902 in vijf delen. Ongeveer 70 minuten lang manouvreren de noten over de balken, verwijderen zij zich van elkaar en ontmoeten elkaar weer. De maten worden geschreven (en uitgevoerd) vanuit de weerbarstigheid van het leven, waar dood en leven zo dichtbij elkaar zijn. Maar het uitzicht, de hoop overwint. Met littekens. En ik verwoord.
