Een foto en de mooie stem en ballade van Nathalie Merchant… en mijn woorden werden geboren…
Zijn stem was een belofte
van eikenhouten dek en mast
zijn arm getijden getekend
een boei tussen de golven
zijn lach
,
Hij ging de zeven zeeën
voor dromen die we
onuitgesproken deelden
nog hoor ik
in het ruis van de kade
hoe luid hij destijds zweeg
,
Met de tijd in de zeilen
nam het tij hem ons af
en kerfde zonder genade
een eikenhouten dek
en mast
,
Op vloed en vergaan
wiegt zacht een belofte
ik kom storm en wind
en blijf op ons wachten
,
Ik staar naar de morgen
het schip is in zicht,
Veel zeemannen zullen bij het lezen van dit gedicht heimwee hebben