(met een Noordzee foto van @deZeeKust)
Zij kuste mij
oneindig blauw
haar ritme
sprak tot rust
in bruisend wilde
worsteling
van grijpen
laten gaan
.
in getijden ingebed
verzand ik en
zij kust
.
zacht
mijn lippen
het bitter
uit mijn denken
en even golft
een zilte stilte
diepte diep van binnenin
.
zee is de liefde
die woedt voedt omarmt
en altijd weer
begint,
,
,
,
weer een erg fijn gedicht