De eerste symfonie van Gustav Mahler was oorspronkelijk gecomponeerd als een muzikaal gedicht. In vijf delen met poëtische namen die iets van de ziel van de muziek raakten en die ik in mijn gedicht Dall’Inferno al Paradiso heb verwerkt. De naam van dát gedicht is overigens de titel die Mahler aan het laatste deel meegaf.
Eén van de delen is uiteindelijk uit het muziekstuk gehaald, de naamgeving van de symfoniedelen is vervangen door muziektermen en het aspect “muzikaal gedicht” werd teruggetrokken – door Mahler zelf. Het eruit gehaalde deel heet “Blumine” .. en past mijns inziens voortreffelijk in het geheel… maar ook… de idee past in mijn eerdere verwoording van de symfonie. Daarom. Dit gedicht. Klik eerst even op de link hieronder en luister dan een kleine tien minuten.. en lees ondertussen mijn bescheiden woorden naast zo’n geniaal gevoelig componist.
Stralend ontloken teneramente
strekt het boeket naar een andere einder
dan de bloem die aan aarde blijft
Eender de kleurrijk naakte momenten
eender het zienderogen andante
Het fonkelend braambos niet plukbaar
zonder de eeuwigheid te breken
Slechts lief te hebben in worden en zijn
slechts liefde die seizoenen schrijft
is bloem genoeg
,
Teneramente = teder / Andante = langzaam gaand
Fantastisch Rob