Psalm 86 klinkt uit de diepte, waar de scherven op de grond liggen, snippers verstrooid en het licht slechts kiert…. Het tweede deel van vers 11 in enkele vertalingen: “vervul mijn hart met ontzag voor uw naam” (NBV), “maak mijn hart één om Uw Naam te vrezen” (HSV) , “verenig mijn hart om uw naam te vrezen” (NBG). Hoe één worden als alles gebroken is?
Scherven (psalmoïek 86)
19 februari 2013 Door Rob Haster
Geplaatst in Emozaiëk, Gedichten, Majesteit, Psalmoïek, Verwondering | 2 reacties
2 Reacties
Geef een reactie Reactie annuleren
This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.
Wat je leest ….
...ben ik, een woordvlinderaar. Op de "voorpagina" staan allemaal gedichten van mijn hand - tenzij uiteraard anders vermeld. Met het schrijven en publiceren is er auteursrecht op gekomen, maar ik hou er niet van om (c) er bij te zetten. Wel vind ik het prettig om reacties te krijgen, feedback van allerhande soort, dus voel je vrij. Overigens kan je jezelf misschien herkennen in gedichten, ik sluit niets uit, in ieder geval geldt steeds dat ik niemand pijn of tekort wil doen met mijn woorden. Spreek me daar gerust op aan als je dat wel denkt te zien!Psalmoïeken?
Psalmoïeken zijn gedichten die ik geschreven heb alsof ik met de Psalmen uit de Bijbel aan het mozaïeken ben. Ik lees, laat doordringen en breek de tekst in brokjes. Met die brokjes plak ik een gedicht, waarbij ik tracht enigszins kunstig, met verdiepingen mijn gedachten en gevoel woorden te geven. Ik pretendeer dus niet te vertalen, maar brokjes interpretatie en toeëigening te schetsen. Ik ervaar dit als een verrijkende uitdaging, waarmee ik misschien ook andere mensen kan bemoedigen. De Psalmen zijn spiegels van de mens die leeft met God, ik wil ook graag spiegelen... Ik ben altijd blij met reacties, dus schroom niet! Inmiddels zijn de volgende psalmoïeken op mijn blog te vinden (klik op het betreffende nummer en lees): 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11, 12, 13, 14, 15, 16, 17, 18, 19, 20, 21, 22, 23, 24, 25, 26, 27, 28, 29, 30, 31, 32, 33, 34, 35, 36, 37, 38, 39, 40, 41, 42, 43, 44, 45, 46, 47, 48, 49, 50, 51, 52, 53, 54, 55, 56, 57, 58, 59, 60, 61, 62, 63, 64, 65, 66, 67, 68, 69, 70, 71, 72, 73, 74, 75, 76, 77, 78, 79, 80, 81, 82, 83, 84, 85, 86, 87, 88, 89, 90, 91, 92, 93, 94, 95, 96, 97, 98, 99, 100, 101, 102, 103, 104, 105, 106, 107, 108.Blogroll
- Adriaanses in Australië
- Anton Verweij
- But a poor reflection
- Chris Bellekom
- Chroom (religie in de literatuur)
- Haije Bergstra
- Henrico Kisteman
- Ineke Evink
- Jan Wolsheimer
- Jos Douma
- Kruislinks
- Lennart Aangeenbrug
- Martijn Rutgers
- Poëzieweblog de Contrabas
- RELIREL (peTer Tuin)
- Rinie Altena
- Sanne Roosenboom
- StaatGeschreven
- Teun Klumpers
- Vreemgeluid
- Vrijspraak (Paul)
- WordPress.org
- Zwak geloven
Categorieën
- "Binnentreden in het lijden" (16)
- Advent (12)
- Algemeen (41)
- Azul (4)
- Beeldentuin (2)
- Buber (2)
- Contrastnacht (2)
- Dietske van Winkelhoff (39)
- Eenzaamheid (115)
- Emozaiëk (477)
- Erasmus (6)
- Flavorfestival (6)
- Fotografie (110)
- Gebed (16)
- Gedichten (973)
- Geschiedenis (36)
- Gouda (111)
- Hans Versfelt (4)
- Heschel (21)
- HN Werkman (2)
- Hutspot (2)
- Ierland (1)
- Iona (1)
- Kees van de Ven (6)
- Kruisweg (30)
- Kunst (367)
- KunstvandeDag (43)
- Levinas (5)
- Liefde (186)
- Lijdenstijd (87)
- Mahler (16)
- Majesteit (82)
- Maria (14)
- Mens zijn (415)
- Minibundel "Onbedekt" (7)
- Muzaïek (83)
- Natuur (204)
- Paul Abspoel (29)
- Prozaïek (15)
- Psalmoïek (110)
- Recht (23)
- Rogier Bos (2)
- Samenhang (139)
- Sjef Henderickx (1)
- Spanje (1)
- Statieën (34)
- Stille week (52)
- Troost (76)
- Twozaïek (1)
- Uurboek (9)
- Van Gogh (24)
- Verwondering (353)
- Vluchteling (19)
- Water (60)
- Whistler (5)
- Zee (63)
- Zeeland (27)
- zwart-wit (16)
Dichterskring
Raakt me, dank je! Bijeengeveegde scherven zijn nog geen mozaïek, dat vraagt inderdaad nog heel wat meer. Doet me aan Julie Miller denken ‘broken things’. En het ‘mag ik weer klinken voor mijn stemmer’ doet me denken aan een gedicht dat mij heel erg raakt – weet niet zo snel van wie – over een boom ‘zoals mijn litteken zing ik. mijn litteken is mijn sierraad’. Gebrokenheid sluit vruchtbaarheid gelukkig niet uit, verdiept het misschien zelfs? Lieve groet in verbondenheid. Marja.
Even gegoogled: het boomgedicht is van Sybren Polet.
Zoveel als deze boom heb ik nooit beloofd:
mijn schaduw is minder,
mijn nutteloze insekten tieren weliger,
geen konijnen nestelen aan mijn voet.
Wel is mijn schors schor en hees
en ik overschreeuw mijzelf dagelijks met kinderen en bladeren.
Traag en moeizaam is mijn ringen
en even moeizaam wen ik aan het snoeien van handen,
de taal die mensen spreken.
Uit mijn hout worden geen goden gesneden,
ook zonder hen wordt mijn hout ouder.
Soms is het in mijn merg zo onophoudelijk donker
als in het windstil centrum van een ziekte;
je hoort er mensen als marmotten piepen
diep uit de zwartste zwammen van hun menszijn.
Maar jij die uit dit hout een stem wilt snijden,
snijdt een stem. Zoals mijn litteken is zing ik.
Mijn litteken is mijn sieraad.
—————————————————
Uit de bundel ‘Lady Godiva op scooter’ (1960)
Schrijver: Sybren Polet