Het lezen van Psalm 36 biedt diepten. De mens en zijn God, de mens en zijn hervonden waarde. De opgerichte mens die vliegend mag leven met zijn voeten op de aarde. En de richting: de ander…. Beschermende vleugels onder en boven je te weten, en ze ook zelf te zijn!
.
Lest de dorst naar licht
laaft verlangen met Uw woord
recht dat vleugellam ligt, verast
slagpennen ruimte in kiem gesmoord
Loop ik nu met duiven in de hand
veren dank voor opgeheven vlucht
Was het aan welvend engelenhaar
of feniks’ vlerken dat ik opgelucht
getrokken uit de nacht,
uit verkoolde brokken genas
de stilstand ben ontstegen
(het stof verwaaide
restjes dood in wolkjes as)
en ik voor het offer de knieën boog
Wie mij vloog, van wie mijn vleugels zijn
Hoor, gebroken veren fluisteren in de wind!
Verlangen naar nabij
op thermieken van Uw stem
Verlangen naar de einder
op aarden voeten, wervelend Hem
,
